Tijdens ons dagje Gent zijn we ’s middags gaan eten in Café Theatre, in de Schouwburgstraat op de hoek, vlakbij de opera. Ik ben daar ooit eens verzeild geraakt op een van hun ladies nights met een aantal collega’s. De kadootjes en een paar glazen maken het geheel wel een ervaring, maar je moet het vooral van de leute hebben die je zelf met je vriendinnen maakt, vond ik.
Ik heb daar mijn postadres ergens achtergelaten en sindsdien krijg ik per post info over het restaurant en hun activiteiten. En net deze direct marketing acties zorgden ervoor dat we uit alle Gentse restaurants Café Theatre hebben gekozen om te gaan eten, gezien er ergens in een folder te lezen was dat ze er enorm lekkere américain (aan tafel bereid) hebben.
De zaak zat beneden al volledig vol, we kregen een tafeltje op de bovenverdieping. De bediening was vlot, de meisjes zijn ook allemaal in hetzelfde uniform gekleed. Filip, vleeseter zijnde, koos uiteraard voor de américain. Ik koos voor tonijn met sesam, noedels en gewokte groentjes. Erbij namen we een lekker flesje rode Primitivo wijn (een druivensoort uit het Zuiden van Italië, zorgt voor droge rode wijn).
En dan liep de bediening wat fout. Niet lang nadat we onze wijn en water hadden gekregen, kreeg Filip al een bordje sla en zijn américain werd aan tafel gebracht door een franse dienster, die blijkbaar geen woord nederlands sprak. Ze legde heel moeilijk uit dat hijzelf de americain kon mengen of dat zij dat zou doen voor hem. Dit laatste hield in dat ze gewoon aan een kast een beetje verder de americain mengde met alle sausjes, kappertjes, peper, eierdooier… die errond lagen. Beetje vreemde manier van werken.
Dus dan zat Filip daar al zijn koude bereiding, en had hij nog geen frietjes en ik ook nog geen tonijn. Dat duurde zeker nog wel 10 minuten. Dan uiteindelijk konden we beginnen eten. De tonijn was goed gebakken, nog heel mooi rauw van binnen. De noedels waren wel teveel gekookt, de groentjes waren nogal minimalistisch. De américain was wel lekker, maar zeker niet om speciaal naar Café Theatre te komen om die te eten. De bereiding was redelijk klassiek, nu niet direct eruit springend.
Beide gerechten waren kleine porties, wat zeker nog ruimte liet voor een dessert. Filip nam de chocomousse, en ik de Saint-Marcelin kaas. Chocomousse was lekker, kaas was nogal eentonig. Uiteindelijk krijg je een volledig Saint-Marcelin kaas op een bord sla. Na 3 hapjes heb je er wel al genoeg van, het is een zeer sterke en zware kaassmaak. Het dessert heeft uiteindelijk de rest van de dag op mijn maag gelegen, maar daar kan het restaurant niet echt iets aan doen.
Conclusie: 2,5 sterren. Lekker, verzorgd, kleine porties aan een heel hoog tempo, eerder een vlug lunchadres dan een gezellig tafeladres en je moet er de hele entourage wel bijnemen, zijnde de Gentse beau monde die er vooral zit om gezien te worden en het ‘show’gehalte dan echt om het eten, denk ik.
