In de Wulf in Dranouter***(*)

Voor mijn verjaardag werd ik getrakteerd door Annemieke op een etentje in In de Wulf mét overnachting! In de Wulf is gelegen in Dranouter (Heuvelland) langs een smalle weg met een mooi uitzicht op het glooiende landschap. Bij mooi weer kan je eten of aperitieven op het terras. In de Wulf heeft ook één Michelinster.

Het restaurant beschikt over een tiental kamers zodat je na het diner kan overnachten, wat overigens sterk aan te raden is want Dranouter ligt toch op een uurtje rijden van Brugge en de wegen in Heuvelland zijn heel smal 🙂

Alle kamers zitten onder het dak van het gebouw, een oude boerderij. Iedere kamer heeft een bad/douche en airco. In tegenstelling tot wat op de site staat stond op onze kamer wel een tv en is er draadloos internet. Op de kamer aangekomen stond er op tafel een flesje water en twee ferrero rocher pralines. Dat vonden we wel een beetje vreemd, gezien het niveau van het restaurant hadden we toch iets verwacht wat zelfgemaakt was.

Na buiten nog een frisse neus te hebben gehaald, gingen we in de zeteltjes zitten voor het aperitief. Annemieke koos voor bubbels, ik voor het huisaperitief op basis van picon en citrusvruchten, heel erg lekker, vooral in combinatie met het muntschuim die er aan tafel werd aan toegevoegd.

Tijdens het aperitief kregen we verschillende hapjes waaronder krokante kip met eendenlever en een lekkere kroepoek van oester. We kozen uiteraard voor het degustatiemenu en kregen een tafel in de zaal. De tafelplaatsing is soms een beetje ongelukkig met in het midden een leegte.

De gerechtjes kwamen en kwamen snel, te snel zodat we het personeel moesten vragen om het tempo een beetje te minderen. Het ging zo vlug dat we niet konden volgen met de begeleidende wijnen en zo op een bepaald moment met twee verschillende wijnen aan tafel zaten. De meisjes die opdienen zijn niet nederlandstalig zodat het een beetje moeilijk was om uit te leggen dat het wat trager mocht.

Bedoeling kan toch niet zijn om twee uur later weer buiten te staan en een tiental (kleine) gerechtjes binnengespeeld te hebben. De gerechtjes op zich waren lekker vooral de oester met de aardpeer waren subliem. Annemieke was minder opgetogen over de knolgroenten, ik had het dan weer minder voor het lam, vond het wat weinig smaak hebben.

Als afsluiter kozen we voor de kaas in plaats van het dessert en kregen bij de koffie nog enkele huisgemaakte pralines.

’s Anderdaags werd het ontbijt opgediend in een aparte ruimte eveneens met een terras. De dame die daar de dienst uitmaakte was heel erg vriendelijk en op een oud fornuis bakte ze eitjes met spek en worstjes. Op een klein buffetje kon je zelf kiezen tussen zelfgerookte zalm, rilettes, paté, kaas en verschillende soorten brood. Er was ook vers fruitsap en appelsap.

We hadden na afloop er allebei misschien net iets meer van verwacht, sommige dingen vielen dan ook een beetje uit de toon, zoals de ferrero’s  en de afwerking op de kamer, de bediening en de snelheid waarmee de gerechten op tafel kwamen. De kok zelf, Kobe Desramaults, bleef gedurende de hele tijd onzichtbaar.