Op een zaterdagavond hadden we eerder onverwacht afgesproken met de broer van Annemieke en zijn vrouw. Wij dus gedreven op zoek naar een restaurant en zo belandden we in Den Haze, die ons al een paar keer aanbevolen was van een collega.Het restaurant ligt een beetje afgelegen langs een smalle weg maar er is een ruime parking vlak voor de zaak. De zaal is rustiek met moderne tinten, zoals een volledige wand met de wijn met indirecte verlichting. Je kan er zowel aan de kaart eten of voor een van de twee menu’s kiezen.
Wij kozen voor het terroir menu aan €35 voor drie gangen, voor €20 extra krijg je er ook de aperitief bij en de wijnen. Daarnaast heb je ook nog een degustatiemenu met zes gangen voor €55. Ook hier betaal je €20 voor de wijn en aperitief.
Bij een glas cava kregen wij drie kleine hapjes waaronder een tempura van bloedworst met rabarber en een garnaalsoepje.
Als voorgerecht kozen wij voor de rillettes van eend met muffin van pas de bleu (een schimmelkaas) en de broer van Annemieke voor de garnaalkroket. De rillettes was droog en totaal niet smeuïg zoals rillettes zou moeten zijn. Het was eerder een soort worst waar een sneetje van gesneden was. De garnalenkroket (1) was ook wat droog, de vulling niet lopend. De wijn bij de voorgerechten was niet droog maar eerder aan de zoete kant.
We zetten dus alles op de hoofdgerechten, tongscharfilet met stoemp van rauwe andijvie, bearnaise met Wostynmosterd en gedroogde ham enerzijds, en de côte a l’os anderzijds. Ook hier vonden we de vis wat aan de droge kant, de stoemp met andijvie was wel lekker en ook de bearnaise viel in de smaak, eigenlijk nog het meest. Ook hier was de wijn weer te zoet.
De côte a l’os aan de andere kant van de tafel werd, nadat we er allemaal van geproefd hadden terug naar de keuken gestuurd wegens niet lekker. Was er iets gebeurd tijdens de bewaring van het vlees of was de vacuümverpakking los gekomen, we weten het niet maar het stuk vlees had een verdachte smaak en geur. Het werd zonder problemen gewisseld maar de eetlust was over. Rest ook nog de vraag of een kok zoiets tijdens de bereiding niet kan voorkomen.
Als dessert namen we, tegen een meerprijs van €8, de kaasplank. We kregen elk een bord met daarop vier (zeer) kleine stukjes kaas waarvan de ober er maar drie kon benoemen. Als garnituur waren er enkele dadels en gedroogde abrikozen. In een glaasje apart kregen we een bolletje ijs van schimmelkaas. Een gewaagde combinatie maar niet lekker. Een kaasplank vraagt geen ijs en ijs vraagt geen kaas.
Het was dan ook met een lichte ontgoocheling dat we afrekenden, we kregen geen compensatie voor het vleesaccident, een koffie aanbieden had niet slecht geweest. Uiteindelijk betaalden we €63 per persoon voor een menu die ons op geen enkel ogenblik heeft weten te bekoren. Den Haze, wij zijn vlug weggelopen…
Fliptje… het supplement voor de kaasplank was wel € 8,00 per persoon hé !! En dit voor nog geen 40gr kaas per persoon (het ijs niet inbegrepen!). Trouwens nog een geluk dat we geen extra sausje bij de côte à l’os hebben gevraagd, want dit was een klein supplementje van € 5,00 (per persoon?).
Qua eten een afknapper… gelukkig was het leuk & aangenaam gezelschap ! 😉 . Voor herhaling vatbaar maar… op een ander adresje !! Groetjes van je schoonzus xx
Beste Brugse Foodies,
Een foodie is iemand die geïnteresseerd is in de kunst van het klaarmaken van voeding, een definitie dat ons mensen maw bijna allemaal foodie maakt.
Jullie hebben 100% gelijk als jullie bloggen dat het ribstuk geen correcte geur had. Het ribstuk was slecht. Ik heb jullie dan ook onmiddellijk (binnen de 5 minuten) een nieuw ribstuk, verse frietjes, en een vers kommetje groentjes aangeboden.
Het resultaat van dit euvel is dat we reeds een andere vleesleverancier hebben. Zoiets kan niet. Daarvoor langs deze weg nogmaals mijn excuses!!!
Wat mij ergert aan jullie bericht is het meedelen van subjectief getinte onjuiste informatie:
Onze rillette is geen worst maar ganzennek gevuld met eendenvlees, vet en in het midden mooie stukken foie. De benaming rillette is misschien minderwaardig gekozen voor dit product maar is daarom niet minder lekker. Het gaat hier toch om de smaken, nietwaar?
De passende wijnen zijn door mij gekozen en zijn steeds droog en nooit zoet. Zoet is geen synoniem van fruitig. De geserveerde witte wijnen:
Santa carolina – Sauvignon Blanc Reserva 2009 met restsuiker 3,5gr/l
Bellingham – Chardonnay/viognier 2009 restsuiker van 3gr /l
Alles onder 9gr/l wordt aanzien als droog, dus we zitten nog ver weg van halfzoet, laat staan zoet.
Ter info: Altijd interessant zijn de wijncursussen (ook voor foodies) van het Eigentijds Vlaams Wijninstituut (www.evw.be) In deze lessen wordt op een duidelijke manier het verschil uitgelegd tussen droog, zoet en fruitig.
Nu, na 4 jaar cursus (bij echte foodies zoals Guido Francque, Fabian Scheys, José Lemahieu) en het behalen van mijn diploma als Sommelier en later als Wereldwijnmeester, zal ik wel het verschil weten tussen deze basistermen.
In verband met de “kaasplank” het volgende: dat er voor kaas, in bijna alle zichzelf respecterende restaurants, een supplement wordt aangerekend heeft slechts 1 reden: kaas is duur. Wij halen onze kazen bij Kaasmeester Dirk Vande Walle (Tielt). De aankoopprijzen schommelen tussen de 25 en 40 euro/kg. Deze kazen worden door Dirk gehaald in Rungis, zijn perfect gerijpt, en op een “andere” manier geserveerd in ons restaurant. Het ijs is puur om een frisse toets te geven aan dit mollige gerecht. Dat we geen kaas serveren van Dupont (dikwijls 50% goedkoper dan Rungis) in grote dikke schellen wordt ons bij jullie niet in dank afgenomen wegens te duur. De AOC’s van de kazen zijn door mij en mijn collega wel gekend hoor.
Ons restaurant heeft jullie niet kunnen bekoren door het “vleesaccident”. Daardoor zijn de naar jullie smaak mindere belevingen van tafelen in ons restaurant uitvergroot. Jammer dat u al de rest zoals de gezelligheid, de attente bediening, de mooie aankleding van de tafels niet vermeld. Tja…
… het zou misschien eens een goed idee zijn om een blogpagina op te richten voor werkgevers zoals Boss Paints om het werk (al dan niet goed of slecht) van hun marketingafdeling eens openbaar te maken.
Mooi is ook jullie rubriek: “Waar ik mij aan erger” over een suggestiebordje met schrijffouten. Misschien eens voor eigen deurtje vegen?: championsaus wordt champignonsaus en creme brulé wordt …Tja, je kan niet overal goed in zijn hé
Misschien afsluiten met een spreuk uit Oud Sluis om te onthouden:
Er is nog geen enkele kok gevonden die kan koken naar alle monden.
Den Haze Tja…
Miguel Vermeire
Bedankt voor je reactie op onze blogpost. Fijn te horen dat je actie onderneemt om de vleeskwaliteit in je restaurant te verbeteren. Wat je als ‘subjectief onjuist getinte informatie’ benoemt is het kritisch relaas van ons bezoek aan je restaurant. Volledig 100% subjectief, inderdaad, net zoals we dat bij al onze blogposts over restaurantbezoeken doen. We delen op onze blog enkel onze ervaring en mening met anderen. Het is aan de bloglezer om te oordelen wat ze ermee doen, om al dan niet jullie restaurant zelf eens te bezoeken en ons hopelijk te laten weten dat zij het misschien wel positief ervaarden.
Beste Brugse foodies, helaas kan één kok niet naar alle monden koken. Jammer, als Bruggelingen wijken wij reeds lange jaren naar wingene uit om te genieten van de lekkere kookkunsten van restaurant den haze. Ook de prachtige omgeving en de rust weet ons steeds te bekoren, speelruimte voor de kids en een hele dierentuin is er ook aanwezig. En ook steeds een heel vriendelijke en correcte bediening met één vleugje humor! Voor dat laatste moet je volgens mij zeker niet meer in Brugge zijn! Bon, in alle geval weet den haze ons wel steeds te bekoren. Misschien moeten jullie McDonald ’s eens proberen! Groetjes