Twee dagen in Stavelot

Vorig weekend bracht ons naar Stavelot, naar hotel La Maison. Het hotel dat eigenlijk uit twee gebouwen bestaat die onderling met elkaar verbonden zijn ligt zeer centraal aan het marktplein. Musea en toeristische dienst zijn op wandelafstand.  We boekten een arrangement voor één overnachting, diner, ontbijt en lunch inbegrepen. De prijs voor het arrangement was €296, voor ons twee en Marieke.

Vooraleer we naar Stavelot reden bezochten we nog de kerstmarkt in Aachen, redelijk druk maar wel eens leuk om door te wandelen.

Om alle drukte wat te ontlopen en omdat ik altijd wel in ben voor een “bratwurst” wanneer we in Duitsland zijn viel ons oog op Hanswurst, een vrij recente zaak die, wanneer je binnen bent, nog het meest te vergelijken is met een Mc Donalds maar dan met worsten en hamburgers.

De bestelling geef je door aan een desk en wanneer ze klaar is, roepen ze je naam af en ga je  alles gaan halen. Wij moesten redelijk lang wachten maar het was wel lekker, de curryketchup was niet industrieel maar bleek een eigen samenstelling te zijn. Wil je niet veel tijd verliezen dan is er buiten een take away.

Aangekomen in Stavelot kregen we onze kamer op de tweede verdieping van het huis naast hotel La Maison. Een statig huis die een beetje doet denken aan een notariswoning. De kamer was ruim, met een oude plankenvloer en we hadden een mooi zicht op het plein.

Het driegangendiner bestond uit en stukje wildpaté, zalm in witte wijnsaus en een moelleux  au chocolat. Een bescheiden menu dus zonder veel risico. En toch kwamen de hapjes bij het aperitief (een mousse van zalm en krab) wanneer ons aperitief bijna op was, was de zalm te droog, kregen we er een soort pommes dauphinois bij die er eigenlijk niet bij pasten en kwam de moelleux waarschijnlijk uit de microgolfoven.

Een gemiste kans toch wel om dit niet tot een goed einde te kunnen brengen.

De volgende morgen werden we wakker in het wit! Het had de hele nacht gesneeuwd en alles was bedekt met een laag van wel tien centimeter. Idyllisch!

De ontbijtruimte is ondergebracht in de notariswoning en in buffetvorm. Er was keuze tussen verschillende soorten (afgebakken) broodjes, croissants, kaas, ham, confituren, diverse fruitsappen, enz. De chef kwam aan tafel vragen of we een eitje wilden. Met een gevulde maag trokken we er op uit voor een wandeling, sneeuwballengevecht en om een sneeuwman te maken.

Wanneer dat allemaal was gelukt keerden we terug voor de lunch. Die middag was dat een witloofsoepje, geconfijte eendenbil met pepersaus (!?) en citroentaartje als dessert. Marieke at net als de avond voordien geen voorgerecht, het citroentaartje wou ze nog afwachten.

De witloofsoep werd in een klein kopje opgediend met grijze garnalen er in die ondertussen taai waren geworden. De geconfijte eendenbillen waren lekker al was het een vreemde combinatie met de pepersaus. De diepvrieskroketten smaakten zoals ze er uit zagen…

Toen de chef toch met drie citroentaartjes aankwam en we zeiden dat Marieke eigenlijk geen moest hebben kregen we als antwoord dat dat vooraf moest worden doorgegeven, hij moest dat namelijk voorbereiden (lees: uit de diepvries halen). We dronken nog een koffie om af te sluiten.

Er is op zich niets mis met diepvries en wanneer je het gebruikt om de kosten te drukken of omdat je het niet vers kan krijgen moet je er nog altijd een eigen draai kunnen aan geven. Een citroentaartje mag uit de diepvries komen maar spuit er dan een beetje meringue op en ga er eens over met de bunsenbrander, het zal er opeens helemaal anders uitzien en kost nauwelijks meer.

We rekenden af en betaalden €385,20. We hadden er een wrang gevoel bij. Toen we de rekening bekeken zagen we dat ze voor Marieke telkens een volledig menu hadden aangerekend (€25) en dat een koffie €3,60 kost, voorverpakt koekje en melkje inbegrepen.

Hotel La Maison ligt op een goede locatie, heeft genoeg potentieel om er ook iets van te maken maar hapert als het aankomt op de keuken en eigenlijk op de uitbating in het algemeen. Het mist de ziel en de  gedrevenheid van twee mensen die er voor willen gaan en met lekker eten hun gasten in de watten wil leggen.

In het grote aanbod van logies in de Ardennen is zoiets moordend en kom je in een vicieuze cirkel terecht en ga je redenen zoeken waar ze niet zijn, eigenlijk moet je jezelf constant in vraag stellen…