Een mens komt als eens ergens en zo kwam ik met de moeder (Moe, voor de vrienden) van Annemieke op een donderdag terecht in Dadizele. Gekend om zijn Floralux, ter ziele gegane Dadipark, dierenwinkels met koopgrage Noord-Franse bezoekers en de basiliek. Temidden van dit alles zijn er enkele restaurants in de omgeving van de kerk, iets verder vind je Faim et Soif, in de Ledegemstraat. Het restaurant is ondergebracht in een mooi, gerestaureerd herenhuis. De vloeren werden grotendeels bewaard, de hoge deuren afgeschuurd tot op het blote hout. In wat vroeger waarschijnlijk “de beste kamer” was vind je nu het restaurant, in de kamers achteraan werd plaats gemaakt voor een aparte eetruimte die eventueel kan afgehuurd worden voor een privéfeestje voor maximum 22 personen.
Op de kaart traditionele gerechten en enkele suggesties waaronder osso bucco, traag gegaard stooflvlees, en enkele pasta’s. Over de middag en ’s avonds kan je ook kiezen voor een dagschotel (€9). Wij hadden de keuze tussen witloof met kaas en ham of gehaktballetjes in een saus van Luikse siroop. Terwijl we wachtten kregen we een kommetje chips bij ons drankje.
Moe koos voor het witloof en ik voor de balletjes. Lekker en vers bereid, ik kreeg er nog een fris slaatje bij, de pureeaardappelen werden in een kommetje apart geserveerd. Het jonge koppel doet zoveel mogelijk zelf en proberen zo de kosten te drukken, wat aardig lukt.
Ik dronk nog een koffie om af te sluiten en kreeg in een origineel hersluitbaar plastiek zakje enkele snoepjes aangeboden.
We betaalden uiteindelijk €29 voor de twee lunches, water, een Omer en koffie.
Faim et Soif breekt een beetje met de traditionele eetgelegenheden in Dadizele, ze zitten in een bijzonder mooi pand die ze misschien nog wat hoger kunnen tillen al was het maar door de papieren onderleggers te vervangen door een tafelkleedje of een loper. Voor diegenen die nog geen Valentijnsverrassing hebben, er is ook een Valentijnsmenu aan €45, all in!
