Weggeblazen bij Pure C*****

Zaterdagmiddag hadden we een tafel gereserveerd bij Pure C, resto-bar van Sergio Herman met chef Syrco Bakker aan het roer. Het was reeds de tweede maal dat we er te gast waren, we waren nu misschien nog meer onder de indruk als vorige keer. Overdonderd door de balans en de lichtheid van de gerechten, de smaken, het vakmanschap en de inventiviteit, u hoort het, we waren onder de indruk van zoveel lekkers… Het contrast kan natuurlijk niet groter zijn, je stapt een hotel binnen die is blijven hangen in de jaren ’70, een verdieping hoger kom je terecht in een loungie interieur met dito muziek, heldere tinten en een vakantiesfeer ook al is het putje winter en geen weer om er een hond door te jagen.

De bediening is jong, casual gekleed en altijd in voor een praatje. Ze nemen ons mee naar onze tafel met een frontaal zeezicht. Bij het aperitief komen ook de eerste hapjes met onder meer een verrukkelijke canneloni van spinazie en een subliem broodje, opgevuld met makreel, creme van zwarte olijf en een vinaigrette van augurk, gedresseerd aan tafel door de chef himself.

De kaart beslaat aan de ene zijde het menu in zes of acht gangen (€68 of €85) en aan de andere kant de gerechten aan de kaart. Er is ook nog een driegangen menu voor €42.

We willen proeven en genieten, het worden dus acht gangen, het idee dat je eigenlijk nog geen €11 per gang betaald sust ons geweten…

Aan een gezapig tempo komt er van alles op tafel, telkens diezelfde balans die mooi in evenwicht blijft. Telkens die lichtheid, het pure die naar boven komt. Een bolletje die in je mond open spat waarbij het lijkt alsof je een dozijn oesters in één keer opeet, meringue met een citroensmaak, zorgvuldig gedresseerde bordjes, we krijgen er niet genoeg van.

Zeebaars komt op een glazen schaaltje met kafir limoenblaadjes, een kommetje met groenten krijgt een Thaise touch door een creme van pinda’s en geroosterde kokos. Marokkaans getint is een ander gerecht met harissa en een ode aan de zijn vader is de bouillabaisse met safraanaardappel, gedroogde noordzeegarnalen  en skrei. Klassieker was de brioche (heerlijk!) met paddenstoelen, jus van de paddenstoelen en truffel.

Hoofdgerecht werd gelakte eend, ernaast was er een buideltje van groene kool met het boutje, jus van de eend werd er over gegoten. De puree van pompoen was hemels.

Vier stukjes kaas kwamen op een houten plank, verschillende stukjes brood, lekkere fijngehakte nootjes, perensiroop en een gel van bruin bier kwamen op een plankje er naast.

Dessert was een creatie van bio chocolade uit Brazilië, ganache en verschillende krokantjes.

 

We dronken in de bar nog een koffie en werden nog eens overdonderd door de verschillende snoepjes waaronder een soort Turks fruit met kers, macarons en een melo cake. Een gebakje op basis van mandarijn was indrukwekkend.

We hadden meer dan vijf uur aan tafel gezeten, twee flessen wijn gedronken maar hadden niet het gevoel dat we te veel en te zwaar hadden gegeten. De rekening voor drie personen bedroeg €420, niet min maar als je alles bij elkaar bekijkt kan je niet anders dan toegeven dat dit een faire prijs is. Dit niveau torent uit boven andere restaurants waar je soms ook €100 per persoon neertelt. Pure C staat bovenaan ons lijstje van favorieten!