Drie dagen in Pas-de-Calais

Onlangs trokken we met vrienden er op uit naar de streek van Pas-de-Calais. We logeerden er in een Bed & Breakfast in Leubringhen en zwermden uit naar Wissant, Boulogne sur Mer en Audresselles.Onze B&B “Ferme du Dizacre” was gelegen in Leubringhen, een onooglijk dorpje niet zo ver van Marquis. Het is een oude vierkantshoeve, midden in de velden en verstopt door de bomen. Het is er dus heel rustig, je hoort er werkelijk niks en je ziet honderden sterren bij open hemel.

Er zijn vijf kamers en twee studio, allen ondergebracht in de oude hoevegebouwen. Daardoor heb je in de kamers wel last van vochtigheid wanneer het buiten regent. Zo voelen de kussens en het beddegoed wak aan.

Het ontbijt wordt geserveerd in een oude schuur waar een gemeenschappelijke ruimte is ondergebracht. Je vindt er ook folders uit de omgeving. Het ontbijt was wel wat minder, stukjes stokbrood, wit brood en op de tweede dag ook croissants. Zelfgemaakte confituur en drie soorten kaas. Er waren ook verschillende ontbijtgranen. Alles stond op een grote buffettafel. Je kon kiezen tussen koffie, melk, Nesquick en fruitsap.

Wij hadden voor de prijs (€125 per nacht, in de studio is het ontbijt niet inbegrepen) wel iets meer verwacht. Een eitje of wat meer beleg had wel gemogen. De uitbaters zijn vriendelijk maar niet hartelijk, ze helpen je wel met het zoeken naar een geschikt restaurant.

In Boulogne-sur-mer aten we in L’ Aurore een menu waarin je de keuze had uit vlees of visgerechten. Voor een goeie €16 kreeg je echt wel waar voor je geld. In de namiddag bezochten we ook nog Nausicaa, het nationaal centrum van de zee, en gezien het slechte weer waren we niet de enigen. Het was er warm en druk maar het is beslist de moeite waard om te bezoeken. Er is enorm veel te zien en om alle aquaria deftig te bekijken trek je best een paar uur uit.

De volgende dag bezochten we Batterie Todt, een bunker uit de tweede wereldoorlog waar een zwaar kanon, gericht op Groot Brittanië stond. De inrichting van de bunker is deels bewaard gebleven en wel eens leuk om met de kinderen te doen. Buiten staat er ook nog een groot kanon die via het spoor vervoerd werd. Het is één van de twee bewaard gebleven stukken. Naast het museum is er een klein restaurantje, L’ Estival. Basic, maar lekker.  ’s Middags aten we in Le Blanc Nez in Sangatte een dagschotel. Voor 15 euro kregen we preisoep, kalkoenlapje en een dessert naar keuze. Het viel ons op dat we overal in de streek veel goedkoper konden eten dan hier bij ons.

Om toch een keer zeevruchten te eten daar in de streek, aten we op aanbevelen van de mensen in de B&B in La Chaloupe in Wissant. Qua inrichting was deze zaak mooier dan de vorige, wat meer standing. Veel plaats is er niet en het restaurant was dan ook volledig volzet. Wij aten er onder meer zeevruchten, garnaalkroketten (niet echt super) tongrolletjes en papillotte van Noordzeevis. Allemaal heel lekker, vers en vlot geserveerd. Dit restaurant is zonder meer een aanrader, wij komen er nog eens terug voor het stoofpotje van vis dat per twee personen werd geserveerd.

Op de laatste dag zetten we na het ontbijt koers naar Saint Joseph Village in Guînes, op een tiental kilometer van Calais. Het is een soort mini Bokrijk, waar je winkeltjes  en gebouwen uit het begin van de 20ste eeuw kan zien, leuk om er een paar uur in rond te lopen en overal eens binnen te kijken. Zo is er een oude drukkerij, kruidenierswinkel, school , kerk enz.

Om af te sluiten wilden we gaan eten bij Chez Mimi in Audresselles, maar dat was volzet. Op goed geluk dan maar iets anders gaan zoeken en we gingen ons geluk beproeven in L’ Odyssée, een eindje verder. Foute keuze dus want we moesten niet alleen lang wachten op onze bestelling, eenmaal we bediend werden was ons visstoofpotje niet meer dan een bord met uitgedroogde vis en een bodempje bisque uit een potje. Dat was een beetje een einde in mineur maar we lieten het niet aan ons hart komen.

De regio Pas – de – Calais ligt op anderhalf uur rijden van Brugge en dus ook voor een daguitstap goed te doen.