Een van de voordelen van een feestje organiseren zijn de cadeautjes. Zo kregen we enkele restaurantbonnen van vrienden die onze voorliefde voor lekker eten kennen. Sans Cravate was er één van een vermits we er eigenlijk nog nooit geweest waren en goeie keuze. Vorige week was het dus zo ver en stapten we op een middag het restaurant langs de Langestraat binnen. De ober had naar eigen zeggen een “fijne tafel” voor ons geregeld, dat begon dus goed… Met een Gin & Tonic en een schuimwijn van biologische afkomst en we konden de kaart inkijken. Daarop staat een menu, verkrijgbaar in vier, vijf of zes gangen, enkele gerechten à la carte en de wisselende lunch. Sinds enkele jaren prijkt er ook een Michelinster naast de naam van het restaurant.
Hapjes kwamen ook al gauw, waaronder een verrassende platte kaas met radijs en pijpajuin (heerlijk en fris), in hooi gerookte aardappel met algenboter, soepje van groene asperges, tartaar van zeebaars met een schuim van gin tonic en als laatste een bereiding van gerookte paling. Indrukwekkende en originele hapjes die ons deden verlangen naar meer!
We besloten om het vier gangen menu te nemen, eenmaal met bijpassende wijnen en eenmaal met het BOB arrangement dat hier wel verkrijgbaar (en spontaan werd voorgesteld) was in tegenstelling tot De Karmeliet…
Het eerste gerecht was ook al een schot in de roos, gemarineerde Sint Jakobsschelp met rode biet. Dat het hoofdgerecht de volgende gang reeds was verwarde ons een beetje, we hadden toch het viergangen menu gekozen? Het antwoord kwam vlug en was eenvoudig, de derde gang was een bereiding met geitekaas en daarna volgde nog een dessert.
Dat hoofdgerecht was ook een toppertje, subliem kalfsvlees uit Corrèze, de eerste erwtjes, aardappelsoufflé en een pastille van het merg. Twee mooie sneden van het rozige kalfsvlees, perfect gegaard, het was een genoegen om er van te mogen proeven…
Verrassend was opnieuw de bereiding met geitenkaas en gepekelde selder. De combinatie was wonderwel geslaagd. We waren voor het opdienen van het hoofdgerecht ook al overstag gegaan om nog een extra gang kaas in te lassen. Zo kwam het dat we een mooi bord kregen met een viertal stukjes kaas, een lekkere chutney, briochebrood met nootjes en vijgjes.
Het dessert was een stukje citroentaart die iets zuriger mocht zijn, ijs van mascarpone en crème van basilicum. Koffie en thee werden vergezeld van snoepjes.
Tijdens onze lunch werden we uitstekend bediend door een jonge garde, de vrouw des huizes was er niet, die het uitstekend deed, al was er een schoonheidsfoutje bij het uitschenken van onze wijn bij het hoofdgerecht, de rode wijn werd ingeschonken in ons glas waar we net witte wijn hadden uit gedronken, maar dat werd onmiddellijk recht gezet. Wijnen die trouwens ook voortreffelijk waren. Ook in de keuken ging het er gezapig aan toe met af en toe ruimte voor een kwinkslag. Dat iedereen zich op zijn gemak voelt heeft ontegensprekelijk zijn uitstraling naar de gerechten en naar de sfeer in het algemeen.
Sans Cravate heeft zijn punt gemaakt, we voegen het met plezier toe aan ons lijstje favorieten! Sinds enkele maanden kan ook de afstand geen probleem meer zijn, blijven slapen kan aan de overkant in La Suite, letterlijk en figuurlijk het vervolg van een avondje Sans Cravate. Dat ze daarmee na een aantal maanden al een designprijs mee in de wacht sleepten toont hoe gedreven deze mensen bezig zijn.
De rekening bedroeg trouwens een kleine €260. Een waardebon zorgde voor een aangename opleg van €77… Merci Bram en Sophie, Sophie en Steven en Bram en Wendy én Sans Cravate!
